OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

disceptar - verbo

dis·cep·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
discepto
disceptas / disceptás
discepta
disceptamos
disceptáis
disceptan
disceptaba
disceptabas
disceptaba
disceptábamos
disceptabais
disceptaban
disceptaré
disceptarás
disceptará
disceptaremos
disceptaréis
disceptarán
discepté
disceptaste
disceptó
disceptamos
disceptasteis
disceptaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
discepte
disceptes
discepte
disceptemos
disceptéis
discepten
disceptara / disceptase
disceptaras / disceptases
disceptara / disceptase
disceptáramos / disceptásemos
disceptarais / disceptaseis
disceptaran / disceptasen
disceptare
disceptares
disceptare
disceptáremos
disceptareis
disceptaren

discepta
disceptá

disceptad
discepten
disceptaría
disceptarías
disceptaría
disceptaríamos
disceptaríais
disceptarían
Infinitivodisceptar
Gerundiodisceptando
Participio
disceptadodisceptada
disceptadosdisceptadas

Flexiona como: amar

forma nominal : disceptación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española