deshabituar - verbo

des·ha·bi·tuar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
deshabitúo
deshabitúas / deshabituás
deshabitúa
deshabituamos
deshabituáis
deshabitúan
deshabituaba
deshabituabas
deshabituaba
deshabituábamos
deshabituabais
deshabituaban
deshabituaré
deshabituarás
deshabituará
deshabituaremos
deshabituaréis
deshabituarán
deshabitué
deshabituaste
deshabituó
deshabituamos
deshabituasteis
deshabituaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
deshabitúe
deshabitúes
deshabitúe
deshabituemos
deshabituéis
deshabitúen
deshabituara / deshabituase
deshabituaras / deshabituases
deshabituara / deshabituase
deshabituáramos / deshabituásemos
deshabituarais / deshabituaseis
deshabituaran / deshabituasen
deshabituare
deshabituares
deshabituare
deshabituáremos
deshabituareis
deshabituaren

deshabitúa
deshabituá

deshabituad
deshabitúen
deshabituaría
deshabituarías
deshabituaría
deshabituaríamos
deshabituaríais
deshabituarían
Infinitivodeshabituar
Gerundiodeshabituando
Participio
deshabituadodeshabituada
deshabituadosdeshabituadas

Flexiona como: actuar

forma nominal : deshabituación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española