OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cabecear - verbo

ca·be·ce·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cabeceo
cabeceas / cabeceás
cabecea
cabeceamos
cabeceáis
cabecean
cabeceaba
cabeceabas
cabeceaba
cabeceábamos
cabeceabais
cabeceaban
cabecearé
cabecearás
cabeceará
cabecearemos
cabecearéis
cabecearán
cabeceé
cabeceaste
cabeceó
cabeceamos
cabeceasteis
cabecearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cabecee
cabecees
cabecee
cabeceemos
cabeceéis
cabeceen
cabeceara / cabecease
cabecearas / cabeceases
cabeceara / cabecease
cabeceáramos / cabeceásemos
cabecearais / cabeceaseis
cabecearan / cabeceasen
cabeceare
cabeceares
cabeceare
cabeceáremos
cabeceareis
cabecearen

cabecea
cabeceá

cabecead
cabeceen
cabecearía
cabecearías
cabecearía
cabecearíamos
cabecearíais
cabecearían
Infinitivocabecear
Gerundiocabeceando
Participio
cabeceadocabeceada
cabeceadoscabeceadas

Flexiona como: amar

forma nominal : cabeceamiento, cabeceo, cabezada

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española