OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

abarracar - verbo

a·ba·rra·car

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
abarraco
abarracas / abarracás
abarraca
abarracamos
abarracáis
abarracan
abarracaba
abarracabas
abarracaba
abarracábamos
abarracabais
abarracaban
abarracaré
abarracarás
abarracará
abarracaremos
abarracaréis
abarracarán
abarraqué
abarracaste
abarracó
abarracamos
abarracasteis
abarracaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
abarraque
abarraques
abarraque
abarraquemos
abarraquéis
abarraquen
abarracara / abarracase
abarracaras / abarracases
abarracara / abarracase
abarracáramos / abarracásemos
abarracarais / abarracaseis
abarracaran / abarracasen
abarracare
abarracares
abarracare
abarracáremos
abarracareis
abarracaren

abarraca
abarracá

abarracad
abarraquen
abarracaría
abarracarías
abarracaría
abarracaríamos
abarracaríais
abarracarían
Infinitivoabarracar
Gerundioabarracando
Participio
abarracadoabarracada
abarracadosabarracadas

Flexiona como: secar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española