OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

emparrandar - verbo

em·pa·rran·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
emparrando
emparrandas / emparrandás
emparranda
emparrandamos
emparrandáis
emparrandan
emparrandaba
emparrandabas
emparrandaba
emparrandábamos
emparrandabais
emparrandaban
emparrandaré
emparrandarás
emparrandará
emparrandaremos
emparrandaréis
emparrandarán
emparrandé
emparrandaste
emparrandó
emparrandamos
emparrandasteis
emparrandaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
emparrande
emparrandes
emparrande
emparrandemos
emparrandéis
emparranden
emparrandara / emparrandase
emparrandaras / emparrandases
emparrandara / emparrandase
emparrandáramos / emparrandásemos
emparrandarais / emparrandaseis
emparrandaran / emparrandasen
emparrandare
emparrandares
emparrandare
emparrandáremos
emparrandareis
emparrandaren

emparranda
emparrandá

emparrandad
emparranden
emparrandaría
emparrandarías
emparrandaría
emparrandaríamos
emparrandaríais
emparrandarían
Infinitivoemparrandar
Gerundioemparrandando
Participio
emparrandadoemparrandada
emparrandadosemparrandadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española