OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cututear - verbo

cu·tu·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cututeo
cututeas / cututeás
cututea
cututeamos
cututeáis
cututean
cututeaba
cututeabas
cututeaba
cututeábamos
cututeabais
cututeaban
cututearé
cututearás
cututeará
cututearemos
cututearéis
cututearán
cututeé
cututeaste
cututeó
cututeamos
cututeasteis
cututearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cututee
cututees
cututee
cututeemos
cututeéis
cututeen
cututeara / cututease
cututearas / cututeases
cututeara / cututease
cututeáramos / cututeásemos
cututearais / cututeaseis
cututearan / cututeasen
cututeare
cututeares
cututeare
cututeáremos
cututeareis
cututearen

cututea
cututeá

cututead
cututeen
cututearía
cututearías
cututearía
cututearíamos
cututearíais
cututearían
Infinitivocututear
Gerundiocututeando
Participio
cututeadocututeada
cututeadoscututeadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española