OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

serenatear - verbo

se·re·na·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
serenateo
serenateas / serenateás
serenatea
serenateamos
serenateáis
serenatean
serenateaba
serenateabas
serenateaba
serenateábamos
serenateabais
serenateaban
serenatearé
serenatearás
serenateará
serenatearemos
serenatearéis
serenatearán
serenateé
serenateaste
serenateó
serenateamos
serenateasteis
serenatearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
serenatee
serenatees
serenatee
serenateemos
serenateéis
serenateen
serenateara / serenatease
serenatearas / serenateases
serenateara / serenatease
serenateáramos / serenateásemos
serenatearais / serenateaseis
serenatearan / serenateasen
serenateare
serenateares
serenateare
serenateáremos
serenateareis
serenatearen

serenatea
serenateá

serenatead
serenateen
serenatearía
serenatearías
serenatearía
serenatearíamos
serenatearíais
serenatearían
Infinitivoserenatear
Gerundioserenateando
Participio
serenateadoserenateada
serenateadosserenateadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española