OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

consustanciar - verbo

con·sus·tan·ciar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
consustancio
consustancias / consustanciás
consustancia
consustanciamos
consustanciáis
consustancian
consustanciaba
consustanciabas
consustanciaba
consustanciábamos
consustanciabais
consustanciaban
consustanciaré
consustanciarás
consustanciará
consustanciaremos
consustanciaréis
consustanciarán
consustancié
consustanciaste
consustanció
consustanciamos
consustanciasteis
consustanciaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
consustancie
consustancies
consustancie
consustanciemos
consustanciéis
consustancien
consustanciara / consustanciase
consustanciaras / consustanciases
consustanciara / consustanciase
consustanciáramos / consustanciásemos
consustanciarais / consustanciaseis
consustanciaran / consustanciasen
consustanciare
consustanciares
consustanciare
consustanciáremos
consustanciareis
consustanciaren

consustancia
consustanciá

consustanciad
consustancien
consustanciaría
consustanciarías
consustanciaría
consustanciaríamos
consustanciaríais
consustanciarían
Infinitivoconsustanciar
Gerundioconsustanciando
Participio
consustanciadoconsustanciada
consustanciadosconsustanciadas

Flexiona como: amar

forma nominal : consustanciación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española