OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

atusar - verbo

a·tu·sar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
atuso
atusas / atusás
atusa
atusamos
atusáis
atusan
atusaba
atusabas
atusaba
atusábamos
atusabais
atusaban
atusaré
atusarás
atusará
atusaremos
atusaréis
atusarán
atusé
atusaste
atusó
atusamos
atusasteis
atusaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
atuse
atuses
atuse
atusemos
atuséis
atusen
atusara / atusase
atusaras / atusases
atusara / atusase
atusáramos / atusásemos
atusarais / atusaseis
atusaran / atusasen
atusare
atusares
atusare
atusáremos
atusareis
atusaren

atusa
atusá

atusad
atusen
atusaría
atusarías
atusaría
atusaríamos
atusaríais
atusarían
Infinitivoatusar
Gerundioatusando
Participio
atusadoatusada
atusadosatusadas

Flexiona como: amar

nombre agentivo : atusador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española