OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

mansurrear - verbo

man·su·rre·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
mansurreo
mansurreas / mansurreás
mansurrea
mansurreamos
mansurreáis
mansurrean
mansurreaba
mansurreabas
mansurreaba
mansurreábamos
mansurreabais
mansurreaban
mansurrearé
mansurrearás
mansurreará
mansurrearemos
mansurrearéis
mansurrearán
mansurreé
mansurreaste
mansurreó
mansurreamos
mansurreasteis
mansurrearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
mansurree
mansurrees
mansurree
mansurreemos
mansurreéis
mansurreen
mansurreara / mansurrease
mansurrearas / mansurreases
mansurreara / mansurrease
mansurreáramos / mansurreásemos
mansurrearais / mansurreaseis
mansurrearan / mansurreasen
mansurreare
mansurreares
mansurreare
mansurreáremos
mansurreareis
mansurrearen

mansurrea
mansurreá

mansurread
mansurreen
mansurrearía
mansurrearías
mansurrearía
mansurrearíamos
mansurrearíais
mansurrearían
Infinitivomansurrear
Gerundiomansurreando
Participio
mansurreadomansurreada
mansurreadosmansurreadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española