OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

mansear - verbo

man·se·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
manseo
manseas / manseás
mansea
manseamos
manseáis
mansean
manseaba
manseabas
manseaba
manseábamos
manseabais
manseaban
mansearé
mansearás
manseará
mansearemos
mansearéis
mansearán
manseé
manseaste
manseó
manseamos
manseasteis
mansearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
mansee
mansees
mansee
manseemos
manseéis
manseen
manseara / mansease
mansearas / manseases
manseara / mansease
manseáramos / manseásemos
mansearais / manseaseis
mansearan / manseasen
manseare
manseares
manseare
manseáremos
manseareis
mansearen

mansea
manseá

mansead
manseen
mansearía
mansearías
mansearía
mansearíamos
mansearíais
mansearían
Infinitivomansear
Gerundiomanseando
Participio
manseadomanseada
manseadosmanseadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española