atorgar - verbo

a·tor·gar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
atorgo
atorgas / atorgás
atorga
atorgamos
atorgáis
atorgan
atorgaba
atorgabas
atorgaba
atorgábamos
atorgabais
atorgaban
atorgaré
atorgarás
atorgará
atorgaremos
atorgaréis
atorgarán
atorgué
atorgaste
atorgó
atorgamos
atorgasteis
atorgaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
atorgue
atorgues
atorgue
atorguemos
atorguéis
atorguen
atorgara / atorgase
atorgaras / atorgases
atorgara / atorgase
atorgáramos / atorgásemos
atorgarais / atorgaseis
atorgaran / atorgasen
atorgare
atorgares
atorgare
atorgáremos
atorgareis
atorgaren

atorga
atorgá

atorgad
atorguen
atorgaría
atorgarías
atorgaría
atorgaríamos
atorgaríais
atorgarían
Infinitivoatorgar
Gerundioatorgando
Participio
atorgadoatorgada
atorgadosatorgadas

Flexiona como: delegar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española