Red Abierta de Información Léxica
atontar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| atonto atontas / atontás atonta atontamos atontáis atontan | atontaba atontabas atontaba atontábamos atontabais atontaban | atontaré atontarás atontará atontaremos atontaréis atontarán | atonté atontaste atontó atontamos atontasteis atontaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| atonte atontes atonte atontemos atontéis atonten | atontara / atontase atontaras / atontases atontara / atontase atontáramos / atontásemos atontarais / atontaseis atontaran / atontasen | atontare atontares atontare atontáremos atontareis atontaren | atonta atontá atontad atonten | atontaría atontarías atontaría atontaríamos atontaríais atontarían | |
| Infinitivo | atontar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | atontando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
forma nominal : atontamiento
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española