OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

atirantar - verbo

a·ti·ran·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
atiranto
atirantas / atirantás
atiranta
atirantamos
atirantáis
atirantan
atirantaba
atirantabas
atirantaba
atirantábamos
atirantabais
atirantaban
atirantaré
atirantarás
atirantará
atirantaremos
atirantaréis
atirantarán
atiranté
atirantaste
atirantó
atirantamos
atirantasteis
atirantaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
atirante
atirantes
atirante
atirantemos
atirantéis
atiranten
atirantara / atirantase
atirantaras / atirantases
atirantara / atirantase
atirantáramos / atirantásemos
atirantarais / atirantaseis
atirantaran / atirantasen
atirantare
atirantares
atirantare
atirantáremos
atirantareis
atirantaren

atiranta
atirantá

atirantad
atiranten
atirantaría
atirantarías
atirantaría
atirantaríamos
atirantaríais
atirantarían
Infinitivoatirantar
Gerundioatirantando
Participio
atirantadoatirantada
atirantadosatirantadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española