Red Abierta de Información Léxica
colimar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| colimo colimas / colimás colima colimamos colimáis coliman | colimaba colimabas colimaba colimábamos colimabais colimaban | colimaré colimarás colimará colimaremos colimaréis colimarán | colimé colimaste colimó colimamos colimasteis colimaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| colime colimes colime colimemos coliméis colimen | colimara / colimase colimaras / colimases colimara / colimase colimáramos / colimásemos colimarais / colimaseis colimaran / colimasen | colimare colimares colimare colimáremos colimareis colimaren | colima colimá colimad colimen | colimaría colimarías colimaría colimaríamos colimaríais colimarían | |
| Infinitivo | colimar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | colimando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
forma nominal : colimación
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española