dudar - verbo

du·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
dudo
dudas / dudás
duda
dudamos
dudáis
dudan
dudaba
dudabas
dudaba
dudábamos
dudabais
dudaban
dudaré
dudarás
dudará
dudaremos
dudaréis
dudarán
dudé
dudaste
dudó
dudamos
dudasteis
dudaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
dude
dudes
dude
dudemos
dudéis
duden
dudara / dudase
dudaras / dudases
dudara / dudase
dudáramos / dudásemos
dudarais / dudaseis
dudaran / dudasen
dudare
dudares
dudare
dudáremos
dudareis
dudaren

duda
dudá

dudad
duden
dudaría
dudarías
dudaría
dudaríamos
dudaríais
dudarían
Infinitivodudar
Gerundiodudando
Participio
dudadodudada
dudadosdudadas

Flexiona como: amar

adjetivo de posibilidad : dudable

forma nominal : duda

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española