OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

asustar - verbo

a·sus·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
asusto
asustas / asustás
asusta
asustamos
asustáis
asustan
asustaba
asustabas
asustaba
asustábamos
asustabais
asustaban
asustaré
asustarás
asustará
asustaremos
asustaréis
asustarán
asusté
asustaste
asustó
asustamos
asustasteis
asustaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
asuste
asustes
asuste
asustemos
asustéis
asusten
asustara / asustase
asustaras / asustases
asustara / asustase
asustáramos / asustásemos
asustarais / asustaseis
asustaran / asustasen
asustare
asustares
asustare
asustáremos
asustareis
asustaren

asusta
asustá

asustad
asusten
asustaría
asustarías
asustaría
asustaríamos
asustaríais
asustarían
Infinitivoasustar
Gerundioasustando
Participio
asustadoasustada
asustadosasustadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española