desteñir - verbo

des·te·ñir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
destiño
desteñís / destiñes
destiñe
desteñimos
desteñís
destiñen
desteñía
desteñías
desteñía
desteñíamos
desteñíais
desteñían
desteñiré
desteñirás
desteñirá
desteñiremos
desteñiréis
desteñirán
desteñí
desteñiste
destiñó
desteñimos
desteñisteis
destiñeron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
destiña
destiñas
destiña
destiñamos
destiñáis
destiñan
destiñera / destiñese
destiñeras / destiñeses
destiñera / destiñese
destiñéramos / destiñésemos
destiñerais / destiñeseis
destiñeran / destiñesen
destiñere
destiñeres
destiñere
destiñéremos
destiñereis
destiñeren

destiñe
desteñí

desteñid
destiñan
desteñiría
desteñirías
desteñiría
desteñiríamos
desteñiríais
desteñirían
Infinitivodesteñir
Gerundiodestiñendo
Participio
desteñidodesteñida
desteñidosdesteñidas

Flexiona como: afreñir

forma adjetival : desteñido

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española