OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

perorar - verbo

pe·ro·rar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
peroro
peroras / perorás
perora
peroramos
peroráis
peroran
peroraba
perorabas
peroraba
perorábamos
perorabais
peroraban
peroraré
perorarás
perorará
peroraremos
peroraréis
perorarán
peroré
peroraste
peroró
peroramos
perorasteis
peroraron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
perore
perores
perore
peroremos
peroréis
peroren
perorara / perorase
peroraras / perorases
perorara / perorase
peroráramos / perorásemos
perorarais / peroraseis
peroraran / perorasen
perorare
perorares
perorare
peroráremos
perorareis
peroraren

perora
perorá

perorad
peroren
peroraría
perorarías
peroraría
peroraríamos
peroraríais
perorarían
Infinitivoperorar
Gerundioperorando
Participio
peroradoperorada
peroradosperoradas

Flexiona como: amar

forma nominal : peroración

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española