OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

arrutar - verbo

a·rru·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
arruto
arrutas / arrutás
arruta
arrutamos
arrutáis
arrutan
arrutaba
arrutabas
arrutaba
arrutábamos
arrutabais
arrutaban
arrutaré
arrutarás
arrutará
arrutaremos
arrutaréis
arrutarán
arruté
arrutaste
arrutó
arrutamos
arrutasteis
arrutaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
arrute
arrutes
arrute
arrutemos
arrutéis
arruten
arrutara / arrutase
arrutaras / arrutases
arrutara / arrutase
arrutáramos / arrutásemos
arrutarais / arrutaseis
arrutaran / arrutasen
arrutare
arrutares
arrutare
arrutáremos
arrutareis
arrutaren

arruta
arrutá

arrutad
arruten
arrutaría
arrutarías
arrutaría
arrutaríamos
arrutaríais
arrutarían
Infinitivoarrutar
Gerundioarrutando
Participio
arrutadoarrutada
arrutadosarrutadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española