OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

asotanar - verbo

a·so·ta·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
asotano
asotanas / asotanás
asotana
asotanamos
asotanáis
asotanan
asotanaba
asotanabas
asotanaba
asotanábamos
asotanabais
asotanaban
asotanaré
asotanarás
asotanará
asotanaremos
asotanaréis
asotanarán
asotané
asotanaste
asotanó
asotanamos
asotanasteis
asotanaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
asotane
asotanes
asotane
asotanemos
asotanéis
asotanen
asotanara / asotanase
asotanaras / asotanases
asotanara / asotanase
asotanáramos / asotanásemos
asotanarais / asotanaseis
asotanaran / asotanasen
asotanare
asotanares
asotanare
asotanáremos
asotanareis
asotanaren

asotana
asotaná

asotanad
asotanen
asotanaría
asotanarías
asotanaría
asotanaríamos
asotanaríais
asotanarían
Infinitivoasotanar
Gerundioasotanando
Participio
asotanadoasotanada
asotanadosasotanadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española