OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

asolapar - verbo

a·so·la·par

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
asolapo
asolapas / asolapás
asolapa
asolapamos
asolapáis
asolapan
asolapaba
asolapabas
asolapaba
asolapábamos
asolapabais
asolapaban
asolaparé
asolaparás
asolapará
asolaparemos
asolaparéis
asolaparán
asolapé
asolapaste
asolapó
asolapamos
asolapasteis
asolaparon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
asolape
asolapes
asolape
asolapemos
asolapéis
asolapen
asolapara / asolapase
asolaparas / asolapases
asolapara / asolapase
asolapáramos / asolapásemos
asolaparais / asolapaseis
asolaparan / asolapasen
asolapare
asolapares
asolapare
asolapáremos
asolapareis
asolaparen

asolapa
asolapá

asolapad
asolapen
asolaparía
asolaparías
asolaparía
asolaparíamos
asolaparíais
asolaparían
Infinitivoasolapar
Gerundioasolapando
Participio
asolapadoasolapada
asolapadosasolapadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española