OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

asainetear - verbo

a·sai·ne·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
asaineteo
asaineteas / asaineteás
asainetea
asaineteamos
asaineteáis
asainetean
asaineteaba
asaineteabas
asaineteaba
asaineteábamos
asaineteabais
asaineteaban
asainetearé
asainetearás
asaineteará
asainetearemos
asainetearéis
asainetearán
asaineteé
asaineteaste
asaineteó
asaineteamos
asaineteasteis
asainetearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
asainetee
asainetees
asainetee
asaineteemos
asaineteéis
asaineteen
asaineteara / asainetease
asainetearas / asaineteases
asaineteara / asainetease
asaineteáramos / asaineteásemos
asainetearais / asaineteaseis
asainetearan / asaineteasen
asaineteare
asaineteares
asaineteare
asaineteáremos
asaineteareis
asainetearen

asainetea
asaineteá

asainetead
asaineteen
asainetearía
asainetearías
asainetearía
asainetearíamos
asainetearíais
asainetearían
Infinitivoasainetear
Gerundioasaineteando
Participio
asaineteadoasaineteada
asaineteadosasaineteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española