OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

arrematar - verbo

a·rre·ma·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
arremato
arrematas / arrematás
arremata
arrematamos
arrematáis
arrematan
arremataba
arrematabas
arremataba
arrematábamos
arrematabais
arremataban
arremataré
arrematarás
arrematará
arremataremos
arremataréis
arrematarán
arrematé
arremataste
arremató
arrematamos
arrematasteis
arremataron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
arremate
arremates
arremate
arrematemos
arrematéis
arrematen
arrematara / arrematase
arremataras / arrematases
arrematara / arrematase
arrematáramos / arrematásemos
arrematarais / arremataseis
arremataran / arrematasen
arrematare
arrematares
arrematare
arrematáremos
arrematareis
arremataren

arremata
arrematá

arrematad
arrematen
arremataría
arrematarías
arremataría
arremataríamos
arremataríais
arrematarían
Infinitivoarrematar
Gerundioarrematando
Participio
arrematadoarrematada
arrematadosarrematadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española