OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

trocear - verbo

tro·ce·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
troceo
troceas / troceás
trocea
troceamos
troceáis
trocean
troceaba
troceabas
troceaba
troceábamos
troceabais
troceaban
trocearé
trocearás
troceará
trocearemos
trocearéis
trocearán
troceé
troceaste
troceó
troceamos
troceasteis
trocearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
trocee
trocees
trocee
troceemos
troceéis
troceen
troceara / trocease
trocearas / troceases
troceara / trocease
troceáramos / troceásemos
trocearais / troceaseis
trocearan / troceasen
troceare
troceares
troceare
troceáremos
troceareis
trocearen

trocea
troceá

trocead
troceen
trocearía
trocearías
trocearía
trocearíamos
trocearíais
trocearían
Infinitivotrocear
Gerundiotroceando
Participio
troceadotroceada
troceadostroceadas

Flexiona como: amar

forma nominal : troceado, troceo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española