OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

arengar - verbo

a·ren·gar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
arengo
arengas / arengás
arenga
arengamos
arengáis
arengan
arengaba
arengabas
arengaba
arengábamos
arengabais
arengaban
arengaré
arengarás
arengará
arengaremos
arengaréis
arengarán
arengué
arengaste
arengó
arengamos
arengasteis
arengaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
arengue
arengues
arengue
arenguemos
arenguéis
arenguen
arengara / arengase
arengaras / arengases
arengara / arengase
arengáramos / arengásemos
arengarais / arengaseis
arengaran / arengasen
arengare
arengares
arengare
arengáremos
arengareis
arengaren

arenga
arengá

arengad
arenguen
arengaría
arengarías
arengaría
arengaríamos
arengaríais
arengarían
Infinitivoarengar
Gerundioarengando
Participio
arengadoarengada
arengadosarengadas

Flexiona como: delegar

nombre agentivo : arengador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española