OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

tentar - verbo

ten·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
tiento
tentás / tientas
tienta
tentamos
tentáis
tientan
tentaba
tentabas
tentaba
tentábamos
tentabais
tentaban
tentaré
tentarás
tentará
tentaremos
tentaréis
tentarán
tenté
tentaste
tentó
tentamos
tentasteis
tentaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
tiente
tientes
tiente
tentemos
tentéis
tienten
tentara / tentase
tentaras / tentases
tentara / tentase
tentáramos / tentásemos
tentarais / tentaseis
tentaran / tentasen
tentare
tentares
tentare
tentáremos
tentareis
tentaren

tienta
tentá

tentad
tienten
tentaría
tentarías
tentaría
tentaríamos
tentaríais
tentarían
Infinitivotentar
Gerundiotentando
Participio
tentadotentada
tentadostentadas

Flexiona como: sentar

forma nominal : tentón, tentación, tiento

forma adjetival : tentado

nombre agentivo : tentador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española