OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

supeditar - verbo

su·pe·di·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
supedito
supeditas / supeditás
supedita
supeditamos
supeditáis
supeditan
supeditaba
supeditabas
supeditaba
supeditábamos
supeditabais
supeditaban
supeditaré
supeditarás
supeditará
supeditaremos
supeditaréis
supeditarán
supedité
supeditaste
supeditó
supeditamos
supeditasteis
supeditaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
supedite
supedites
supedite
supeditemos
supeditéis
supediten
supeditara / supeditase
supeditaras / supeditases
supeditara / supeditase
supeditáramos / supeditásemos
supeditarais / supeditaseis
supeditaran / supeditasen
supeditare
supeditares
supeditare
supeditáremos
supeditareis
supeditaren

supedita
supeditá

supeditad
supediten
supeditaría
supeditarías
supeditaría
supeditaríamos
supeditaríais
supeditarían
Infinitivosupeditar
Gerundiosupeditando
Participio
supeditadosupeditada
supeditadossupeditadas

Flexiona como: amar

forma nominal : supeditación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española