OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

saetear - verbo

sa·e·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
saeteo
saeteas / saeteás
saetea
saeteamos
saeteáis
saetean
saeteaba
saeteabas
saeteaba
saeteábamos
saeteabais
saeteaban
saetearé
saetearás
saeteará
saetearemos
saetearéis
saetearán
saeteé
saeteaste
saeteó
saeteamos
saeteasteis
saetearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
saetee
saetees
saetee
saeteemos
saeteéis
saeteen
saeteara / saetease
saetearas / saeteases
saeteara / saetease
saeteáramos / saeteásemos
saetearais / saeteaseis
saetearan / saeteasen
saeteare
saeteares
saeteare
saeteáremos
saeteareis
saetearen

saetea
saeteá

saetead
saeteen
saetearía
saetearías
saetearía
saetearíamos
saetearíais
saetearían
Infinitivosaetear
Gerundiosaeteando
Participio
saeteadosaeteada
saeteadossaeteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española