OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

runrunear - verbo

run·ru·ne·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
runruneo
runruneas / runruneás
runrunea
runruneamos
runruneáis
runrunean
runruneaba
runruneabas
runruneaba
runruneábamos
runruneabais
runruneaban
runrunearé
runrunearás
runruneará
runrunearemos
runrunearéis
runrunearán
runruneé
runruneaste
runruneó
runruneamos
runruneasteis
runrunearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
runrunee
runrunees
runrunee
runruneemos
runruneéis
runruneen
runruneara / runrunease
runrunearas / runruneases
runruneara / runrunease
runruneáramos / runruneásemos
runrunearais / runruneaseis
runrunearan / runruneasen
runruneare
runruneares
runruneare
runruneáremos
runruneareis
runrunearen

runrunea
runruneá

runrunead
runruneen
runrunearía
runrunearías
runrunearía
runrunearíamos
runrunearíais
runrunearían
Infinitivorunrunear
Gerundiorunruneando
Participio
runruneadorunruneada
runruneadosrunruneadas

Flexiona como: amar

forma nominal : runruneo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española