OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

ruinar - verbo

rui·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
ruino
ruinas / ruinás
ruina
ruinamos
ruináis
ruinan
ruinaba
ruinabas
ruinaba
ruinábamos
ruinabais
ruinaban
ruinaré
ruinarás
ruinará
ruinaremos
ruinaréis
ruinarán
ruiné
ruinaste
ruinó
ruinamos
ruinasteis
ruinaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
ruine
ruines
ruine
ruinemos
ruinéis
ruinen
ruinara / ruinase
ruinaras / ruinases
ruinara / ruinase
ruináramos / ruinásemos
ruinarais / ruinaseis
ruinaran / ruinasen
ruinare
ruinares
ruinare
ruináremos
ruinareis
ruinaren

ruina
ruiná

ruinad
ruinen
ruinaría
ruinarías
ruinaría
ruinaríamos
ruinaríais
ruinarían
Infinitivoruinar
Gerundioruinando
Participio
ruinadoruinada
ruinadosruinadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española