OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

roturar - verbo

ro·tu·rar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
roturo
roturas / roturás
rotura
roturamos
roturáis
roturan
roturaba
roturabas
roturaba
roturábamos
roturabais
roturaban
roturaré
roturarás
roturará
roturaremos
roturaréis
roturarán
roturé
roturaste
roturó
roturamos
roturasteis
roturaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
roture
rotures
roture
roturemos
roturéis
roturen
roturara / roturase
roturaras / roturases
roturara / roturase
roturáramos / roturásemos
roturarais / roturaseis
roturaran / roturasen
roturare
roturares
roturare
roturáremos
roturareis
roturaren

rotura
roturá

roturad
roturen
roturaría
roturarías
roturaría
roturaríamos
roturaríais
roturarían
Infinitivoroturar
Gerundioroturando
Participio
roturadoroturada
roturadosroturadas

Flexiona como: amar

forma nominal : roturación

nombre agentivo : roturador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española