OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

roncear - verbo

ron·ce·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
ronceo
ronceas / ronceás
roncea
ronceamos
ronceáis
roncean
ronceaba
ronceabas
ronceaba
ronceábamos
ronceabais
ronceaban
roncearé
roncearás
ronceará
roncearemos
roncearéis
roncearán
ronceé
ronceaste
ronceó
ronceamos
ronceasteis
roncearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
roncee
roncees
roncee
ronceemos
ronceéis
ronceen
ronceara / roncease
roncearas / ronceases
ronceara / roncease
ronceáramos / ronceásemos
roncearais / ronceaseis
roncearan / ronceasen
ronceare
ronceares
ronceare
ronceáremos
ronceareis
roncearen

roncea
ronceá

roncead
ronceen
roncearía
roncearías
roncearía
roncearíamos
roncearíais
roncearían
Infinitivoroncear
Gerundioronceando
Participio
ronceadoronceada
ronceadosronceadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española