OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

restar - verbo

res·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
resto
restas / restás
resta
restamos
restáis
restan
restaba
restabas
restaba
restábamos
restabais
restaban
restaré
restarás
restará
restaremos
restaréis
restarán
resté
restaste
restó
restamos
restasteis
restaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
reste
restes
reste
restemos
restéis
resten
restara / restase
restaras / restases
restara / restase
restáramos / restásemos
restarais / restaseis
restaran / restasen
restare
restares
restare
restáremos
restareis
restaren

resta
restá

restad
resten
restaría
restarías
restaría
restaríamos
restaríais
restarían
Infinitivorestar
Gerundiorestando
Participio
restadorestada
restadosrestadas

Flexiona como: amar

forma nominal : resto, resta

forma adjetival : restado

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española