OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

rejuntar - verbo

re·jun·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
rejunto
rejuntas / rejuntás
rejunta
rejuntamos
rejuntáis
rejuntan
rejuntaba
rejuntabas
rejuntaba
rejuntábamos
rejuntabais
rejuntaban
rejuntaré
rejuntarás
rejuntará
rejuntaremos
rejuntaréis
rejuntarán
rejunté
rejuntaste
rejuntó
rejuntamos
rejuntasteis
rejuntaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
rejunte
rejuntes
rejunte
rejuntemos
rejuntéis
rejunten
rejuntara / rejuntase
rejuntaras / rejuntases
rejuntara / rejuntase
rejuntáramos / rejuntásemos
rejuntarais / rejuntaseis
rejuntaran / rejuntasen
rejuntare
rejuntares
rejuntare
rejuntáremos
rejuntareis
rejuntaren

rejunta
rejuntá

rejuntad
rejunten
rejuntaría
rejuntarías
rejuntaría
rejuntaríamos
rejuntaríais
rejuntarían
Infinitivorejuntar
Gerundiorejuntando
Participio
rejuntadorejuntada
rejuntadosrejuntadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española