OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

rectorar - verbo

rec·to·rar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
rectoro
rectoras / rectorás
rectora
rectoramos
rectoráis
rectoran
rectoraba
rectorabas
rectoraba
rectorábamos
rectorabais
rectoraban
rectoraré
rectorarás
rectorará
rectoraremos
rectoraréis
rectorarán
rectoré
rectoraste
rectoró
rectoramos
rectorasteis
rectoraron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
rectore
rectores
rectore
rectoremos
rectoréis
rectoren
rectorara / rectorase
rectoraras / rectorases
rectorara / rectorase
rectoráramos / rectorásemos
rectorarais / rectoraseis
rectoraran / rectorasen
rectorare
rectorares
rectorare
rectoráremos
rectorareis
rectoraren

rectora
rectorá

rectorad
rectoren
rectoraría
rectorarías
rectoraría
rectoraríamos
rectoraríais
rectorarían
Infinitivorectorar
Gerundiorectorando
Participio
rectoradorectorada
rectoradosrectoradas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española