OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

reconfortar - verbo

re·con·for·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
reconforto
reconfortas / reconfortás
reconforta
reconfortamos
reconfortáis
reconfortan
reconfortaba
reconfortabas
reconfortaba
reconfortábamos
reconfortabais
reconfortaban
reconfortaré
reconfortarás
reconfortará
reconfortaremos
reconfortaréis
reconfortarán
reconforté
reconfortaste
reconfortó
reconfortamos
reconfortasteis
reconfortaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
reconforte
reconfortes
reconforte
reconfortemos
reconfortéis
reconforten
reconfortara / reconfortase
reconfortaras / reconfortases
reconfortara / reconfortase
reconfortáramos / reconfortásemos
reconfortarais / reconfortaseis
reconfortaran / reconfortasen
reconfortare
reconfortares
reconfortare
reconfortáremos
reconfortareis
reconfortaren

reconforta
reconfortá

reconfortad
reconforten
reconfortaría
reconfortarías
reconfortaría
reconfortaríamos
reconfortaríais
reconfortarían
Infinitivoreconfortar
Gerundioreconfortando
Participio
reconfortadoreconfortada
reconfortadosreconfortadas

Flexiona como: amar

nombre agentivo : reconfortante

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española