OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

reburujar - verbo

re·bu·ru·jar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
reburujo
reburujas / reburujás
reburuja
reburujamos
reburujáis
reburujan
reburujaba
reburujabas
reburujaba
reburujábamos
reburujabais
reburujaban
reburujaré
reburujarás
reburujará
reburujaremos
reburujaréis
reburujarán
reburujé
reburujaste
reburujó
reburujamos
reburujasteis
reburujaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
reburuje
reburujes
reburuje
reburujemos
reburujéis
reburujen
reburujara / reburujase
reburujaras / reburujases
reburujara / reburujase
reburujáramos / reburujásemos
reburujarais / reburujaseis
reburujaran / reburujasen
reburujare
reburujares
reburujare
reburujáremos
reburujareis
reburujaren

reburuja
reburujá

reburujad
reburujen
reburujaría
reburujarías
reburujaría
reburujaríamos
reburujaríais
reburujarían
Infinitivoreburujar
Gerundioreburujando
Participio
reburujadoreburujada
reburujadosreburujadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española