OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

placear - verbo

pla·ce·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
placeo
placeas / placeás
placea
placeamos
placeáis
placean
placeaba
placeabas
placeaba
placeábamos
placeabais
placeaban
placearé
placearás
placeará
placearemos
placearéis
placearán
placeé
placeaste
placeó
placeamos
placeasteis
placearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
placee
placees
placee
placeemos
placeéis
placeen
placeara / placease
placearas / placeases
placeara / placease
placeáramos / placeásemos
placearais / placeaseis
placearan / placeasen
placeare
placeares
placeare
placeáremos
placeareis
placearen

placea
placeá

placead
placeen
placearía
placearías
placearía
placearíamos
placearíais
placearían
Infinitivoplacear
Gerundioplaceando
Participio
placeadoplaceada
placeadosplaceadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española