OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

paraliticar - verbo

pa·ra·li·ti·car

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
paralitico
paraliticas / paraliticás
paralitica
paraliticamos
paraliticáis
paralitican
paraliticaba
paraliticabas
paraliticaba
paraliticábamos
paraliticabais
paraliticaban
paraliticaré
paraliticarás
paraliticará
paraliticaremos
paraliticaréis
paraliticarán
paralitiqué
paraliticaste
paraliticó
paraliticamos
paraliticasteis
paraliticaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
paralitique
paralitiques
paralitique
paralitiquemos
paralitiquéis
paralitiquen
paraliticara / paraliticase
paraliticaras / paraliticases
paraliticara / paraliticase
paraliticáramos / paraliticásemos
paraliticarais / paraliticaseis
paraliticaran / paraliticasen
paraliticare
paraliticares
paraliticare
paraliticáremos
paraliticareis
paraliticaren

paralitica
paraliticá

paraliticad
paralitiquen
paraliticaría
paraliticarías
paraliticaría
paraliticaríamos
paraliticaríais
paraliticarían
Infinitivoparaliticar
Gerundioparaliticando
Participio
paraliticadoparaliticada
paraliticadosparaliticadas

Flexiona como: secar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española