OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

paragonar - verbo

pa·ra·go·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
paragono
paragonas / paragonás
paragona
paragonamos
paragonáis
paragonan
paragonaba
paragonabas
paragonaba
paragonábamos
paragonabais
paragonaban
paragonaré
paragonarás
paragonará
paragonaremos
paragonaréis
paragonarán
paragoné
paragonaste
paragonó
paragonamos
paragonasteis
paragonaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
paragone
paragones
paragone
paragonemos
paragonéis
paragonen
paragonara / paragonase
paragonaras / paragonases
paragonara / paragonase
paragonáramos / paragonásemos
paragonarais / paragonaseis
paragonaran / paragonasen
paragonare
paragonares
paragonare
paragonáremos
paragonareis
paragonaren

paragona
paragoná

paragonad
paragonen
paragonaría
paragonarías
paragonaría
paragonaríamos
paragonaríais
paragonarían
Infinitivoparagonar
Gerundioparagonando
Participio
paragonadoparagonada
paragonadosparagonadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española