OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

otoñar - verbo

o·to·ñar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
otoño
otoñas / otoñás
otoña
otoñamos
otoñáis
otoñan
otoñaba
otoñabas
otoñaba
otoñábamos
otoñabais
otoñaban
otoñaré
otoñarás
otoñará
otoñaremos
otoñaréis
otoñarán
otoñé
otoñaste
otoñó
otoñamos
otoñasteis
otoñaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
otoñe
otoñes
otoñe
otoñemos
otoñéis
otoñen
otoñara / otoñase
otoñaras / otoñases
otoñara / otoñase
otoñáramos / otoñásemos
otoñarais / otoñaseis
otoñaran / otoñasen
otoñare
otoñares
otoñare
otoñáremos
otoñareis
otoñaren

otoña
otoñá

otoñad
otoñen
otoñaría
otoñarías
otoñaría
otoñaríamos
otoñaríais
otoñarían
Infinitivootoñar
Gerundiootoñando
Participio
otoñadootoñada
otoñadosotoñadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española