OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

ornar - verbo

or·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
orno
ornas / ornás
orna
ornamos
ornáis
ornan
ornaba
ornabas
ornaba
ornábamos
ornabais
ornaban
ornaré
ornarás
ornará
ornaremos
ornaréis
ornarán
orné
ornaste
ornó
ornamos
ornasteis
ornaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
orne
ornes
orne
ornemos
ornéis
ornen
ornara / ornase
ornaras / ornases
ornara / ornase
ornáramos / ornásemos
ornarais / ornaseis
ornaran / ornasen
ornare
ornares
ornare
ornáremos
ornareis
ornaren

orna
orná

ornad
ornen
ornaría
ornarías
ornaría
ornaríamos
ornaríais
ornarían
Infinitivoornar
Gerundioornando
Participio
ornadoornada
ornadosornadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española