OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

andorrear - verbo

an·do·rre·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
andorreo
andorreas / andorreás
andorrea
andorreamos
andorreáis
andorrean
andorreaba
andorreabas
andorreaba
andorreábamos
andorreabais
andorreaban
andorrearé
andorrearás
andorreará
andorrearemos
andorrearéis
andorrearán
andorreé
andorreaste
andorreó
andorreamos
andorreasteis
andorrearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
andorree
andorrees
andorree
andorreemos
andorreéis
andorreen
andorreara / andorrease
andorrearas / andorreases
andorreara / andorrease
andorreáramos / andorreásemos
andorrearais / andorreaseis
andorrearan / andorreasen
andorreare
andorreares
andorreare
andorreáremos
andorreareis
andorrearen

andorrea
andorreá

andorread
andorreen
andorrearía
andorrearías
andorrearía
andorrearíamos
andorrearíais
andorrearían
Infinitivoandorrear
Gerundioandorreando
Participio
andorreadoandorreada
andorreadosandorreadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española