OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

mordacear - verbo

mor·da·ce·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
mordaceo
mordaceas / mordaceás
mordacea
mordaceamos
mordaceáis
mordacean
mordaceaba
mordaceabas
mordaceaba
mordaceábamos
mordaceabais
mordaceaban
mordacearé
mordacearás
mordaceará
mordacearemos
mordacearéis
mordacearán
mordaceé
mordaceaste
mordaceó
mordaceamos
mordaceasteis
mordacearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
mordacee
mordacees
mordacee
mordaceemos
mordaceéis
mordaceen
mordaceara / mordacease
mordacearas / mordaceases
mordaceara / mordacease
mordaceáramos / mordaceásemos
mordacearais / mordaceaseis
mordacearan / mordaceasen
mordaceare
mordaceares
mordaceare
mordaceáremos
mordaceareis
mordacearen

mordacea
mordaceá

mordacead
mordaceen
mordacearía
mordacearías
mordacearía
mordacearíamos
mordacearíais
mordacearían
Infinitivomordacear
Gerundiomordaceando
Participio
mordaceadomordaceada
mordaceadosmordaceadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española