OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

mondar - verbo

mon·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
mondo
mondas / mondás
monda
mondamos
mondáis
mondan
mondaba
mondabas
mondaba
mondábamos
mondabais
mondaban
mondaré
mondarás
mondará
mondaremos
mondaréis
mondarán
mondé
mondaste
mondó
mondamos
mondasteis
mondaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
monde
mondes
monde
mondemos
mondéis
monden
mondara / mondase
mondaras / mondases
mondara / mondase
mondáramos / mondásemos
mondarais / mondaseis
mondaran / mondasen
mondare
mondares
mondare
mondáremos
mondareis
mondaren

monda
mondá

mondad
monden
mondaría
mondarías
mondaría
mondaríamos
mondaríais
mondarían
Infinitivomondar
Gerundiomondando
Participio
mondadomondada
mondadosmondadas

Flexiona como: amar

forma nominal : monda, mondadura

nombre agentivo : mondador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española