OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

mantornar - verbo

man·tor·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
mantorno
mantornas / mantornás
mantorna
mantornamos
mantornáis
mantornan
mantornaba
mantornabas
mantornaba
mantornábamos
mantornabais
mantornaban
mantornaré
mantornarás
mantornará
mantornaremos
mantornaréis
mantornarán
mantorné
mantornaste
mantornó
mantornamos
mantornasteis
mantornaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
mantorne
mantornes
mantorne
mantornemos
mantornéis
mantornen
mantornara / mantornase
mantornaras / mantornases
mantornara / mantornase
mantornáramos / mantornásemos
mantornarais / mantornaseis
mantornaran / mantornasen
mantornare
mantornares
mantornare
mantornáremos
mantornareis
mantornaren

mantorna
mantorná

mantornad
mantornen
mantornaría
mantornarías
mantornaría
mantornaríamos
mantornaríais
mantornarían
Infinitivomantornar
Gerundiomantornando
Participio
mantornadomantornada
mantornadosmantornadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española