Red Abierta de Información Léxica
maniatar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| maniato maniatas / maniatás maniata maniatamos maniatáis maniatan | maniataba maniatabas maniataba maniatábamos maniatabais maniataban | maniataré maniatarás maniatará maniataremos maniataréis maniatarán | maniaté maniataste maniató maniatamos maniatasteis maniataron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| maniate maniates maniate maniatemos maniatéis maniaten | maniatara / maniatase maniataras / maniatases maniatara / maniatase maniatáramos / maniatásemos maniatarais / maniataseis maniataran / maniatasen | maniatare maniatares maniatare maniatáremos maniatareis maniataren | maniata maniatá maniatad maniaten | maniataría maniatarías maniataría maniataríamos maniataríais maniatarían | |
| Infinitivo | maniatar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | maniatando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española