OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

mancipar - verbo

man·ci·par

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
mancipo
mancipas / mancipás
mancipa
mancipamos
mancipáis
mancipan
mancipaba
mancipabas
mancipaba
mancipábamos
mancipabais
mancipaban
manciparé
manciparás
mancipará
manciparemos
manciparéis
manciparán
mancipé
mancipaste
mancipó
mancipamos
mancipasteis
manciparon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
mancipe
mancipes
mancipe
mancipemos
mancipéis
mancipen
mancipara / mancipase
manciparas / mancipases
mancipara / mancipase
mancipáramos / mancipásemos
manciparais / mancipaseis
manciparan / mancipasen
mancipare
mancipares
mancipare
mancipáremos
mancipareis
manciparen

mancipa
mancipá

mancipad
mancipen
manciparía
manciparías
manciparía
manciparíamos
manciparíais
manciparían
Infinitivomancipar
Gerundiomancipando
Participio
mancipadomancipada
mancipadosmancipadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española