OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

llantear - verbo

llan·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
llanteo
llanteas / llanteás
llantea
llanteamos
llanteáis
llantean
llanteaba
llanteabas
llanteaba
llanteábamos
llanteabais
llanteaban
llantearé
llantearás
llanteará
llantearemos
llantearéis
llantearán
llanteé
llanteaste
llanteó
llanteamos
llanteasteis
llantearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
llantee
llantees
llantee
llanteemos
llanteéis
llanteen
llanteara / llantease
llantearas / llanteases
llanteara / llantease
llanteáramos / llanteásemos
llantearais / llanteaseis
llantearan / llanteasen
llanteare
llanteares
llanteare
llanteáremos
llanteareis
llantearen

llantea
llanteá

llantead
llanteen
llantearía
llantearías
llantearía
llantearíamos
llantearíais
llantearían
Infinitivollantear
Gerundiollanteando
Participio
llanteadollanteada
llanteadosllanteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española